โชคดี..ที่เลือกได้
เคยบอกตัวเองตลอดมาว่า มีแต่เกิดกับตายที่เลือกไม่ได้ แต่ระหว่างเส้นทางเดินของชีวิตนั้น ขอเลือกทุกอย่าง ที่เลือกได้ เลือกสังคมที่จะอยู่ แต่หากยังจำเป็นต้องอยู่เพราะสัจจะที่ให้ไว้ ก็เลือกคนที่จะคบ (เลือกมากและเลือกจริงๆ) และใช้เวลาในสังคมนั้นเท่าที่จำเป็นจริงๆ เลือกที่จะไปหรือไม่ไปในงานสังคม และส่วนมากงานเดียวที่มักจะไปคืองานศพ งานบุญ (ของคนดี) นอกนั้น "ไม่"
เคยมีผู้มีอายุหญิงในที่ทำงานเดินมากับผู้มีอายุ (ชาย) ที่มีตำแหน่งเป็นที่รู้จักพาชมที่ทำงาน เราเดินมากัน 4 คน 3 คนไหว้คนมีอายุชายพร้อมกัน แต่เราไม่ทักทาย หลังจากนั้นเราถูกหัวหน้าหญิงเรียกตัวไปถามว่า "ทำไมไม่ไหว้ ไม่รู้จักหรือไง ว่าเขาเป็นใคร" ก็ตอบไปว่า "รู้จักค่ะ เพราะรู้จักเขาดีจึงไม่ยกมือไหว้"
เพราะฉันเชื่อและกล้าบอกว่า "ฉันเป็นคนดี" โดยไม่ต้องให้รอให้ใครมาบอก ยืนยันตัวเองได้ ฉันจึงขอเลือกสังคม เลือกที่จะเป็น เลือกที่จะทำ เลือกที่จะเป็นข้่าของแผ่นดิน ที่ไม่เป็นข้าส่วนตัวใคร เลือกที่จะไม่ก้มหัวให้กับสิ่งที่ไม่ถูกต้อง และกล้าที่จะเผชิญกับสิ่งที่ได้รับจากการไม่ยอมทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง อย่างสงบนิ่ง ไม่เจริญในตำแหน่งหน้าที่ แต่เพราะฉันเป็นครู จึงตั้งปณิธานอย่างเดียวคือ ไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการสอนเด็กให้มีความรู้และเป็นคนดีของสังคม ไม่ทำผิดต่อมโนธรรม คุณธรรม จริยธรรม เงยหน้าไม่อายฟ้า ก้มหน้าไม่อายดิน และที่สำคัญคือการดำรงไว้ซึ่งศักดิ์ศรีของวงศ์ตระกูล ที่ไม่มีลูกหลาน หรือพ่อแม่ ที่เลี้ยง/ถูกเลี้ยงชีพ ด้วยเงินบาป และ
น่าเสียดายจริงๆที่เมื่อได้โอกาสเกิดเป็นคนแล้ว ไม่เลือกทำในสิ่งที่ดี และถูกต้องตามครรลองคลองธรรม ชาตินี้ทุกคนโชคดี ที่ได้เกิดเป็นคน เพราะเป็นชาติที่เลือกได้ระหว่างทำดี หรือทำชั่ว ที่สำคัญเกิดเป็นคนไทยหากคอรับชั่น โกงกิน เบียดเบียน คนไทยด้วยกันก็ถือว่า....เสียชาติเกิดจริงๆ
