ตอนนี้ meepole ติดตาม series เกาหลี "ศึกชิงบัลลังก์จอมนาง" มาเป็นระยะๆ ดูแล้วก็เหมือนกันทุกชาติเพราะความเป็น "คน" ที่ทะเยอทะยาน เห็นแก่ผลประโยชน์ตัวและพวกพ้องมากเกินพอดี ทำและวางแผนทุกอย่างเพื่อให้ได้อำนาจ เงินทอง เพื่อจุดประสงค์เดียวคือการมีชีวิตที่ดีของตัวและพวกพ้อง และอยู่เหนือผู้คน แม้ว่าจะต้องเหยียบย่ำไปบนท่ามกลางความสูญเสียของอะไรก็ไม่สนใจ แต่ลืมมองไปว่าระหว่างเส้นทางที่ผ่านมา และระหว่างที่กำลังเดินไปนั้นเคยมีความสุข ความสงบ นอนหลับสบาย หรือไม่ แม้สุดท้ายอาจได้สิ่งที่ต้องการแต่ก็บั้นปลายชีวิตที่ไกล้ฝั่งเต็มทีแทบไม่ได้เสวยสุขที่พยายามมา หรือไม่ก็ไม่สำเร็จจุดจบคือความสูญเสีย ความทรมาณ หรือความตาย แต่ก็แปลก ภาพยนต์แบบนี้มีในทุกชาติภาษา ดูแล้วดูอีก ผ่านไปเรื่องแล้วเรื่องเล่า ไม่รู้เหมือนกันว่า คนที่ดู ได้บทเรียนไว้สอนตนและคนรอบข้างบ้างหรือไม่ หากใครติดตามเรื่องนี้ จะได้ข้อคิดหลายช่วงเลยทีเดียว
คำพูดนี้น่าตรองดู
ช่างทำรองเท้าเตือนสตินานจองว่า "เมื่อปีนเขาก็จะนึกถึงยอดเขาจนลืมถนนที่เดินผ่านมา ขอเพียงกำจัดความทะเยอทะยานและความเคียดแค้นลงได้ก็จะมีความสุขไปชั่วชีวิต" แต่นานจองกลับบอกช่างทำรองเท้า ว่า "นางไม่คิดถึงทางลงเขา คิดเพียงปีนถึงยอดเขาเท่านั้น"
