คุณครูอำพน จีนะทีปะ (85 ปี)
หนึ่งในหลายๆครูดีของ meepole คือ คุณครูอำพน จีนะทีปะ ครูรู้จักแม่และเคยสอนแม่ ของ meepole แม่เองก็ประทับใจในตัวครูมาก เล่าเรื่องครูจนเราเกรงกลัวตั้งแต่ยังไม่พบกัน ..ครูอำพนสอน meepole ตอนมัธยมศึกษาปีที่ 1 ที่โรงเรียนสตรีประจำจังหวัด ครูสอนวิชาภาษาอังกฤษ เป็นครูประจำชั้นด้วย และเป็นครูฝ่ายปกครอง จึงเข้มงวดมาก
ภาพที่ย้อนคิดไปแล้วติดตาจนปัจจุบันคือ ครูจะใส่ชุดเรียบร้อยมาก เสื้อสอดในกระโปรงคาดเข็มขัด ครูไว้ผมสั้นตลอด ครูไม่เคยอ้วน ไม่ผอม และครูชอบถือไม้เรียว ทุกเช้าจะเห็นครูยืนถือไม้เรียว ตรวจดูเด็กผิดระเบียบ กระโปรงเหนือเข่า ผมยาวพ้นติ่งหู กระโปรงเสื้อที่ผิดแบบ หูกระต่ายผูกผิด ถุงเท้า รองเท้า คุณครูตรวจหมด พวกนักเรียนกลัวครูมาก รวมทั้ง meepole ด้วย เวลาครูเข้าสอนภาษาอังกฤษจะต้องเงียบหมดแทบไม่กระดุกกระดิก ครูตั้งใจสอนมาก ครูลายมือสวยจริงๆ สิ่งที่จำได้แม่นครูเป็นคนเดียวที่ได้ลงโทษ meepole เพราะสมัยก่อนเรานั่งโต๊ะไม้จริง สี่เหลี่ยมมีช่องให้ใส่หนังสือ ใครนั่งตรงไหนก็นั่งประจำและนั่งเรียนกันเป็นคู่ ครูตรวจใต้โต๊ะด้วยว่าพวกเราซุกเศษกระดาษ ของกินอะไรๆหมกกันในนั้น ครูอำพนจะตรวจเสมอ ของเราชอบซุกขนม บางชั่วโมงก่อนเรียนจะให้เอามือกางไว้บนโต๊ะ ตรวจเล็บก่อนเรียนว่าสะอาด เล็บยาวก็สั่งตัดเลย ทาเล็บหรือเปล่า สมัยก่อนพวกเราใช้ดอกไม้สีสดๆมาขยี้บนเล็บให้ติดสีกัน ตอนเรียนตอบไม่ได้ก็กำมือเขกโต๊ะ คุยมากก็คาบไม้บรรทัด คาบนานจนน้ำลายยืดก็มี หุ หุ แอบคุยต่ออีกก็โดนยืนแล้วคาบ ขั้นต่อไปกางปีกข้างเดียว กางปีกสองข้าง ยกขาหนึ่งข้าง กระโดดหยองแหยงเลย นี่เป็นการลงโทษของครู พวกเราส่วนมากกลัวครู พวกเราไม่เคยเกลียด เพราะรู้ว่าเราทำผิด ครูลงโทษ และเมื่อเล่าที่บ้านเขาก็จะบอกว่าครูทำโทษน้อยไปด้วยซ้ำ
เรื่องการสอน..ครูทำให้เราเรียนภาษาอังกฤษเก่ง ครูจะบังคับท่องศัพท์ ให้มาท่องให้ฟังทุกเช้าไม่ว่าเรียนหรือไม่เรียนต้องมาเข้าคิวท่องให้ครูฟัง ครูสละเวลามาก ครูให้การบ้าน ตรวจการบ้าน และแก้การบ้านที่ทำผิดให้ถูกให้เข้าใจ (ตรงนี้meepole ยังดีไม่เท่าครูเลย) คุณครูอำพนทำให้เราเก่งภาษาอังกฤษ ความกลัวครูดุ ทำให้ต้องเก่ง ความอยากให้ครูให้คะแนนเยอะๆจะได้เอามาอวดที่บ้าน ทำให้เอาใจใส่เรียนมากขึ้น จนเราเก่งภาษาอังกฤษมากในตอนเด็กจะได้คะแนน top หรือรองอันดับสองด้วยคะแนนสูงกว่า 80 เสมอ
ครูจะอบรมสั่งสอนเรื่องความเป็นกุลสตรีเสมอ จนพวกเด็กปากเสียอย่างพวกเรามักแอบนินทาครูที่ครูเป็นสาวโสด แต่พวกเราก็รักนวลสงวนตัว เป็นเด็กดีจริงๆ และพวกเราจะเป็นเด็กกลุ่มเรียนเก่งเพราะพวกเราอยู่ห้อง ก.ไก่ (สมัยก่อนมีห้อง ก-จ) ทุกคนเมื่อจบมัธยมต้นก็แยกย้ายกันไปเรียนต่อ เราเองก็เรียนๆๆๆ อย่างเดียวจบป. ตรี ทำงาน เรียนป.โท ทำงาน แต่ตอนกลับมานั้นครูอำพนไม่อยู่ที่โรงเรียนแล้ว ในที่สุดครูก็เกษียณตามวัย เราก็รู้ข่าวครูเป็นระยะ นานๆครั้ง meepole มักคุยเรื่องครูกับแม่เช่นกัน........เราเคยแวะถามหาบ้านครู และหาจนเจอ เคยคุยกับครูครั้งหนึ่งตอนจบป.โท ทิ้งห่างไปนานมาก แวะไปหาอีกครั้งตอนกลับจากเรียนป.เอก แต่ใจที่ระลึกถึงครูนั้นไม่เคยจางหาย เมื่อได้โอกาสก็แวะเยี่ยมเยือนท่านในวัยที่ท่านชรา ท่านจำศิษย์คนนี้ได้แม่นยำมาก ครูถามเราเมื่อครั้งหลังที่ไปคุยว่าสมัยก่อนครูเป็นยังไง ดุไหม เราก็เล่าให้ฟัง ครูก็หัวเราะมีความสุข ...เราขอถ่ายรูปครูบอกว่าขออนุญาตนำเรื่องครูไปเขียน เอารูปครูมาลงเผยแพร่นะ ครูหัวเราะ ครูเล่าเรื่องความหลังสมัยสงครามโลกที่หนีระเบิดญี่ปุ่นลงหลุมหลบภัย ..ในวัย 85 ปี ครูมีความจำดีมาก หูตึงเล็กน้อย สายตาพอใช้ บวกเลขเก่ง (แซว !เพราะครูรำพัดกับสหายเพื่อแก้เหงา สมองไม่ฝ่อ) meepole ดีใจที่ได้เห็นครูทดลองใช้ไม้เท้าที่เอาไปฝากเพราะกลัวครูเดินหกล้ม ครูเดินให้ดูแล้วหัวเราะ
ไปหาครูครั้งสุดท้ายคือวันครูที่ผ่านมา (16 มกราคม) เอาพวงมาลัย card ขอบคุณที่ครูสั่งสอนเราจนมีวันนี้ ไปกราบที่อกครู แม้ครูจะเจ็บป่วยมาก แต่สุดท้ายครูพยายามจนนึกเอ่ยเรียกชื่อ meepole ได้อีกครั้ง เป็นสิ่งที่meepole ตื้นตันใจนักว่าครูรับรู้ว่า meepole มาเยี่ยมกราบ ครูน่าจะภูมิใจในตัว meepole เช่นกันที่ลูกศิษย์ที่ท่านได้ปั้นมานั้นเป็นคนดี เป็นครูดี มีการศึกษาและมีอาชีพหน้าที่เจริญรอยตามท่าน..นี่เป็นสิ่งที่ตอบแทนพระคุณได้ เพราะเชื่อว่าเป็นสิ่งที่ครูต้องการ และอีกเรื่องที่แอบดีใจเพราะไม่เคยคิดมาก่อนคือการบันทึกเรื่องราวของคุณครูอำพนนี้ ทำให้มีชื่อของท่านปรากฏในโลกออนไลน์เป็นครั้งแรก และมีคนค้นเจอชื่อของอาจารย์ (หลานชายของครูบอก) และทราบเรื่องราวชีวิตของท่าน ดีใจจริงๆ ที่คุณครูจะยังอยู่จารึกในสังคม ให้ทั้งศิษย์และคนที่ไม่รู้จักได้รู้จักคุณครู
แม้ว่าครั้งสุดท้ายเมื่อวานนี้ (25 กพ.) ที่ตั้งใจไปเยี่ยมคุณครู และทำให้ได้รับทราบว่าครูเสียชัวิตแล้วอย่างสงบที่บ้านด้วยวัย 85 ปี เมื่อวันที่ 26 มกราคม 2555 ไม่ได้พบครูอีกแล้ว ได้แต่ยืนประนมมือบอกครูที่อยู่ในโกฎิที่หน้าห้องว่า “ครูขาหนูมาเยี่ยมค่ะ..........”
คุณครูได้ทำหน้าที่ด้วยจิตวิญญาณที่เป็นครู เป็นเหมือนแม่พระของศิษย์ ที่ส่องนำทางที่ถูกต้องให้ รุ่นแล้วรุ่นเล่า ....แม้ครูจะไม่เคยได้ “ครูดีเด่น” “ครูแม่แบบ” และอีกสารพัดตำแหน่งที่จัดสรรให้กันในสังคมยุคใหม่นี้ แต่ครูคือ “ครูดีที่แท้จริง” ครูที่ศิษย์ยกย่องและยอมรับนับถืออย่างจริงใจ ครูที่ศิษย์หลั่งน้ำตาเมื่อครูจากไป ครูที่ศิษย์จะเก็บไว้ในความทรงจำตลอดไป อยากกอดครูอีกครั้งแล้วบอกว่า “ ครูขาหนูดีใจที่ได้เป็นลูกศิษย์ครูค่ะ กราบขอบคุณสำหรับความเมตตาที่ให้แก่ศิษย์ค่ะ” ขอให้คุณครูหลับให้สบาย คุณความดีในความเป็นครูที่แท้ สร้างศิษย์ออกสู่สังคมมากมาย เป็นพลังบุญส่งให้ปฎิสนธิวิญญาณครูไปสู่สุขติภพเบื้องหน้า meepole จะไม่ลืมพระคุณไปชั่วชีวิต จะเป็นคนดี ทำแต่ความดี และจะทำบุญอุทิศให้อาจารย์ตลอดไป
หมายเหตุ วันนี้ (26 กพ.) เป็นวันครบรอบ 1 เดือนที่ครูจากไป meepole จึงขอเขียนบันทึกนี้เพื่อบูชาครู แทนการที่ไม่ทราบข่าวจึงไม่ได้ไปร่วมงาน ไม่ได้ไปร่วมเป็นเจ้าภาพงานศพ และไม่ได้ทำหนังสืองานศพให้คุณครูนี่คือความตั้งใจไว้ ด้วยไม่คาดคิดว่าครูจะจากไปเร็วนัก Meepole ได้เคยเขียนถึงครูไว้ที่นี่
25 Feb: คุณครูอำพน จีนะทีปะ ..ขอคุณครูสู่สุขคติ
