สำนึกดี อยู่ที่ ?
เมื่อวานได้แวะไปร้านส้มตำไก่ย่าง ซื้อส้มตำ ยำทะเล ที่ร้านเล็กๆติดรั้วมหาวิทยาลัย ที่นี่เขาจะแบ่งแนวกำแพงให้เป็นห้องเล็กๆสำหรับให้ร้านค้ามาเช่า ส่วนมากก็ขายอาหาร อาศัยกำแพงเป็นฝาหลัง ร้านนี้เคยทานมาเกือบปีแล้ว ส่วนมากเพื่อนจะซื้อมาทานกันแต่ meepole ไม่ได้ไปซื้อเองก็เลยไม่เคยได้คุยกับแม่ค้า วันนี้เป็นคนแรกที่ไปเป็นลูกค้า ระหว่างยืนรอ แม่ค้าก็ช่างคุย ชวนmeepole คุยโน่นนี่ เริ่มจากทานเผ็ดใหม ไม่ทานหมูหรือ กระทั่งเป็นคนที่ไหน ไม่เคยเห็นฯ meepole ก็ถามว่าขายถึงกี่โมง เธอบอกว่าประมาณบ่ายสามโมงกว่าสี่โมงก็เก็บ meepole ก็ว่าไม่ขายช่วงเย็นหรือ เธอตอบว่า ........
"ไม่ขายหรอก ไม่อยากให้คนเอาเหล้ามากิน" ก็คิดว่าคงเป็นนักศึกษา จึงพูดว่า" ก็เขียนติดประกาศไว้หน้าร้านว่า งดนำเหล้าเข้ามาดื่ม" เธอตอบว่า "ไม่ไช่นักศึกษาหรอก นักศึกษาไม่กล้าเอาเหล้าเข้ามากิน เขารู้ " ก็เลยแปลกใจ ถามว่า "แล้วใครเอาเข้ามา" คำตอบได้ยินแล้วเป็นอึ้งกิมกี่ เธอตอบว่า "ที่เอาเหล้ามาดื่มน่ะเป็นอาจารย์ ไม่กล้าห้าม อายุก็มากกันแล้ว เราไม่อยากมีปัญหา มันอยู่ติดมหาวิทยาลัย และก็เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีกับเด็กด้วย เราไม่อยากให้เด็กเห็น นะอาจารย์นะ"
ได้ยินแล้วก็มองหน้าแม่ค้านี้ด้วยความรู้สึกชื่นใจและขอบคุณ ที่มีจิตสาธารณะ มีจิตที่เมตตา สำนึกดีกว่าผู้ได้ชื่อว่าครู อาจารย์ ซึ่งสอนในระดับอุดมศึกษา แต่กระนั้น meepole ยังมีความรู้สึกไม่อยากจะเชื่อว่าจะเป็นอาจารย์ จึงพูดไปว่า "อาจเป็นคนนอกหรือเจ้าหน้าที่" เธอบอกมาทันที "โธ่อาจารย์หนูไม่ไช่เพิ่งมาขาย อาจารย์กี่รุ่นมาทานที่นี่ หนูรู้จัก และเด็กเขาก็เรียกอาจารย์นะ หนูเลยตัดปัญหา และมีที่ดื่มเก่งๆเป็นอาจารย์ผู้หญิงด้วย เราเห็นแล้วไม่กล้าพูด ตอนนี้ก็ไม่ค่อยเห็นอาจารย์ชายอายุมากคนนั้นแล้ว" meepole ก็บอกว่า "อาจเกษียณไปแล้ว" แล้วก็ไม่พูดอะไรต่ออีก
เดินออกจากร้านด้วยความรู้สึกแปลกๆที่บอกไม่ถูก ที่ว่าแปลกคือหดหู่ ปนเศร้า ปนไม่น่าเชื่อ คิดว่าไม่น่าเชื่อว่าแม่ค้าส้มตำ มีสำนึกดี รับผิดชอบ ต่อเยาวชน ในขณะครูอาจารย์ที่มีการศึกษาดี มีหน้าที่การงานดี และมีความรับผิดชอบที่ต้องอบรม สั่ง สอนและเป็นตัวอย่างที่ดีกับนักศึกษา กลับทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม ที่ร้านข้างรั้วมหาวิทยาลัยแท้ๆ
ดังนั้นการศึกษา (ที่มีครู อาจารย์สั่งสอน) และตำแหน่งหน้าที่ไม่ได้เป็นตัวทำให้มีสำนึกดีได้เลยหรือ จากตรงนี้อาจต้องปรับความคิดใหม่ หรือไม่ว่า สำนึกดีต้องเริ่มตั้งแต่ในครอบครัว ที่มีผู้ใหญ่สั่งสอน หรือประพฤติเป็นตัวอย่างให้เห็น นับว่าโชคดีจังที่ข้างรั้วมหาวิทยาลัยแห่งนี้ มีแม่ค้าที่มีสำนึกดีกว่าครู อาจารย์บางคน ขอบคุณแทนพ่อแม่นักศึกษาจริงๆ
