ด้วยรัก ผูกพัน และอาลัย "เจ้าแรด"
เจ้าแรด เป็นชื่อที่เราเรียก ปลาแรดตัวนี้ด้วยความเอ็นดู (แกมหมั่นใส้) เขามาอยู่ที่วัดกับพระอาจารย์ในบ่อเลี้ยงปลาที่สร้างขึ้นที่หน้ากุฎิ โดยมีโยมเอาหัวหมูไปแลกกับชาวประมง เพราะเขาติดอวนมายังไม่ตาย พระอาจารย์รับเลี้ยงไว้ ยังจำวันแรกได้เหมื่อนเพิ่งผ่านไป เพราะ meepole และสามี วุ่นวายกับการจัดการหาอาหารให้เขา เพราะไม่รู้จะเอาอะไรให้กินดี ไปถามหลายคน ใครบอกอะไรก็หามา จนกระทั่งถึงจิ้งจก ก็เลยยอมแพ้ไม่จับ เปลี่ยนเป็นอาหารปลาเขาก็ไม่กิน หลายวันที่ไม่เห็นเขากินอะไร ด้วยความกลุ้มใจของทุกคน จำได้ว่าครั้งแรกที่เขายอมกินคือ กล้วยน้ำว้าสุก ด้วยความบังเอิญที่ประชด เพราะไม่รู้จะเอาใจยังไงแล้ว ตั้งแต่นั้นมาก็ลองพืชผักทุกชนิด เขาชอบองุ่นสีม่วงมากๆ (ต้องปอกผิวออก และต้องอย่างหวานด้วย ) รองลงมาชอบมะละกอสุก กล้วยน้ำว้าสุก หั่นบางๆ ป้อนกับมือได้เลย เขาจะเงยหัวมารับเองกับมือ แต่เขาจะทำเช่นนี้เฉพาะกับสามี meepole เพราะเขาจะทักทายกันทุกวัน จนจำได้ ตอนหลังก็ยอมรับจากพระอาจารย์ และ meepole แต่ meepole ชอบฉวยโอกาสแต๊ะอั๋ง จับโหนกหัวและตัวเขาเสมอ ก็ชอบเล่นตัวดีนัก พอรับอาหารแล้วก็หมุนตัวกลับทันที แต่กับสามีเราเคี้ยวหงับๆ สองสามที ก็อ้าปากรับอันต่อไป แต่หลังจาก meepole ไปเรียนหลายปี กลับมาอีกครั้งเจ้าแรดจำไม่ได้แล้ว (หนอยแน่ ! ความจำสั้น ) ก็ไม่ยอมขึ้นมารับจากมืออีก
เขาอยู่กับพวกเรามาประมาณ 13 ปี ก่อนหน้าจะมาอยู่ที่วัดอายุเท่าไหร่ไม่รู้ ก็เดาว่าสัก 1 -2 ปี ก็เลยคำนวนกันและคาดเดาว่าเจ้าแรด น่าจะอายุประมาณ 14- 15 ปี พระบางรูปบอกว่า "อยู่ก่อนอาตมาบวชซะอีก" หลายคนที่หากมาเยี่ยมเยือนพระอาจารย์ก็จะมาทักทายเจ้าแรด เพราะเขาน่าหยอก หากใครเอามือไปถูกเครื่องให้ออกซิเจนใต้น้ำของเขา เขาหวงจะไล่งับมือ เราเลยแกล้งให้มันไล่งับ (ให้มันออกกำลังครีบบ้าง หุ หุ)
เจ้าแรดรักความสะอาดมาก ถึงมากที่สุด เขาจะลงทุนว่ายน้ำจากอีกด้านที่เขาอยู่มายังฝั่งตรงข้ามที่ปลาคาร์ฟอยู่เพื่อ อึ !! อุจจาระเขาก้อนใหญ่ประมาณนิ้วก้อยแต่ยาว ดังนั้นไม่ต้องแปลกใจหากจะเห็นได้ชัดว่าด้านที่เจ้าแรดอยู่นั้นสะอาดมากๆๆ ไม่มีอึ แม้แต่ก้อนเดียว ไปอึด้านเพื่อนเสร็จแล้วก็ว่ายกลับไปที่เดิมอยู่นิ่งๆเอาหัวจ่อไว้ที่กระถางบัวนิ่งๆแบบนั้นได้ตลอด หรือหากเมื่อยก็ว่ายวนรอบกระถางสักรอบสองรอบ แต่ไม่ว่ายไปมาตลอดสระเพราะเขาไม่คบพวกคาร์ฟ เราสันนิษฐานกันว่ามันคงอิจฉาที่สีสวยกว่า หรือไม่ก็เป็นปลาขี้หงุดหงิดไม่ชอบปลาเด็กๆ (เพราะปลาคาร์ฟพวกนั้นยังเป็นเด็กๆ กะ วัยรุ่น) อ้อ! เจ้าแรดเขาจะไม่ยอมให้ปลาคาร์ฟพวกนั้นข้ามเขตมาเป็นอันขาด ก็จะเห็นหลายครั้งพวกเด็กที่ชอบลองของ ว่ายเฉียดล้ำเส้นมา เจ้าแรดจะออกไปเอาปากชนทันที เป็นกีฬาใต้น้ำของพวกเขาเหมือนกัน........ไว้เล่าต่อตอน 2 ยังมีเรื่องน่ารักๆ ของเจ้าแรดอีกค่ะ แล้วจะเข้าใจเลยว่าทำไมจึงเศร้า ทำไมเรารักและผูกพันกับเขามาก
