Your cake is not my cake

Your cake is not my cake !!

by meepole

สำหรับข้าราชการ ชั้นยศ ตำแหน่ง เป็นสิ่งปรารถนาของส่วนใหญ่ แต่ก็ไม่ทุกคนหรอก เชื่อเถอะ!!  บางคนได้ก็ดี ไม่ได้ก็ไม่ทุกข์  และก็มีอีกจำนวนมากที่พยายามทุกวิถีทางที่จะได้มันมา แน่นอนการที่จะได้มาก็มีสองวิธีคือโดยชอบธรรม และไม่ชอบธรรม มันก็เป็นวิถีโลก เพียงแต่ไม่อยากให้คนเราวัดความดี ความสามารถด้วยการมียศ ตำแหน่งใหญ่โต ได้เลื่อนขั้นเงินเดือนพิเศษทุกปีเว้นปี มีอะไรดีเด่น ได้หมดทั้งๆที่เบื้องหลังไม่ไช่ในสิ่งที่เห็น แล้วไปดูถูก ดูแคลน คนที่ไม่ได้มีอะไรเด่นพิเศษ

 อาจารย์อาวุโสท่านหนึ่งที่จะเกษียณในปีนี้ ท่านก็ได้คุยถึงความหลังของคนรุ่นเก่าที่ทำงานร่วมกันอบอุ่นแบบพี่น้อง ที่ต่างจากยุคปัจจุบันที่สามารถยิ้มเข้าหากันได้ แต่ไม่ผูกพันกัน เหมือนหุ่นยนต์ ตัวใครตัวมันและพร้อมจะเหยียบหลังกันได้ทุกเมื่อแม้ขณะยิ้ม อาจารย์ท่านบอกว่ามันเป็น สะเหยะ ยิ้ม (ไม่ทราบว่าสะกดแบบนี้ถูกหรือเปล่า เพราะไม่ค่อยได้ยินคำนี้บ่อยนัก) เสียมากกว่า คนรุ่นใหม่เข้ามาทำงาน ไม่สนใจผู้อาวุโส ยิ่งเป็นผู้อาวุโสแบบที่ไม่มีตำแหน่งใดๆ ก็ยิ่งเป็นทวีคูณเพราะไม่สามารถให้คุณให้โทษได้ แต่สำหรับคนที่มีตำแหน่งแม้ระดับเล็กๆ เช่นระดับหัวหน้าโปรแกรม คณบดี หรือผอ. จะได้รับการไหว้เช้า ไหว้เย็น ทักทาย ชีวิตราชการของอาจารย์ท่านนี้ไม่หวือหวามาก เรียบๆเรื่อยๆ สนใจสอนเด็ก อยู่กับเด็กและงาน ไม่ได้อยู่กับผู้บริหาร ลูกศิษย์ออกไปได้ดีก็ชื่นใจ ครองตนสมถะ อะไรไม่ดี รับรู้แต่ไม่ข้องเกี่ยว

 ขณะคุยอาจารย์ก็อดไม่ได้ที่จะเตือน meepole ให้หลบหลีกระวังบางคน บางเรื่องให้ดี ก็ได้บอกขอบคุณ แต่ก็บอกไปว่าคนเหล่านี้ที่เอ่ยมาไม่ได้อยู่ในเส้นทางที่จะพบกันเพราะเส้นทางของ meepole ก็คล้ายๆกับท่านแต่ต่างที่ meepole รักและสนุกกับการเป็นนักวิชาการอิสระมาก อิสระจนคำว่า เจ้านายไม่มี เพราะที่นี่แปลกคนหลายๆคนจะเรียกหัวหน้าในเกือบทุกตำแหน่งว่า เจ้านาย หรือ my boss และหัวหน้าเกือบทุกตำแหน่งก็ทำตัวเป็นเจ้านายจริงๆ ทั้งๆที่เป็นข้าราชการ เป็นพนักงานราชการ ตอนเช้า สาย บ่าย เที่ยง ต้องมีคนเสริฟ์ชา กาแฟ อาหารว่างถึงโต๊ะ และต้องรู้ว่าใครไม่ชอบอะไร ชอบอะไรเป็นพิเศษ  สำหรับ meepole แล้ว (ข้าราชการหน่วยงานอื่น ไม่ทราบธรรมเนียมปฏิบัติ) แต่ข้าราชการครู ไม่ควรมีเจ้านาย ทุกคนเป็นครู มีจิตเป็นครู ควรอยู่เหมือนพี่น้อง ญาติมิตร ที่ร่วมกันทำงานให้กับแผ่นดิน เป็นข้าของราชการ ข้าของแผ่นดิน ช่วยสั่งสอนอบรม เด็กรุ่นต่อๆไปให้มีความรู้  คุณธรรม มีความเป็นมนุษย์ เหมือนกับที่ตนเองเคยได้รับการสั่งสอนมา

meepole เคยคุยกับหลายคนรวมทั้งอธิการบดีว่า Your cake is not my cake ดังนั้นอย่ามองว่าทุกคน มีความปรารถนาในสิ่งเดียวกัน สำหรับบางคนแล้ว ยศ ชื่อเสียง ตำแหน่ง ที่หลายคนช่วงชิงชนิดไม่ได้ด้วยเล่ห์ โกงมาก็ทำ ไม่ไช่ที่ปรารถนา แต่ที่ต้องการคือ ได้ทำงานในบทบาทที่ตัวเองรัก ทำในหน้าที่อย่างถูกต้อง สุจริต และความภูมิใจคือการสามารถหลบหลีก ละเว้นการทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง ผิดต่อคุณธรรม และจรรยาบรรณแห่งอาชีพ นั้นคือศักดิ์ศรีที่มีกันได้ในเส้นทางชีวิตการเป็นข้าราชการ ข้าของแผ่นดิน และเล่าให้ลูกหลานและคนอื่นๆได้อย่างภูมิใจ และอย่างน้อยที่สุด เงยหน้าไม่อายฟ้า ก้มหน้าไม่อายดิน และที่สำคัญลูกหลานจะไม่เคยได้ยินใครพูดให้รู้ว่าพ่อแม่ของตัวเองมีเส้นทางที่ได้มาหรือทำมา อย่างน่าละอายเพียงใด (ประโยคสุดท้ายไม่ได้พูดให้ใครบางคนได้ยิน เพราะแสลงมากไป อจ.ที่คุยด้วยท่านเตือนไว้ว่าของแสลงลดๆการแจกบ้างนะลูก หุ หุ )